Medardo Fraile

Foi insuficientemente coñecido no noso país, en parte por vivir en Glasgow e en parte por ser un escritor de contos; pero nós non podemos deixar de agradecerlle os seus magníficos relatos "deconstruidos" e as súas narracións acerca do que non sucede. "Un empeza de novo en cada conto" ou " Cada liña é unha batalla" son frases do mesmo Medardo Fraile; deberiamos achegarnos a este interesantísimo escritor, ler as súas obras e evitar que caian no olvido e na nada. Descansa en paz, Medardo.

"Tengo más recuerdos que si viviera mil años"

Esta é unha frase que dixo Jorge Semprún e con toda a razón do mundo, pois foi unha desas testemuñas excepcionais que viviu os sucesos máis axitados do século pasado. Afiliado ao Partido Comunista e posteriormente expulsado del; preso no campo de concentración de Buchenwald; ministro de cultura de González...Tivo unha activísima vida política nunca permanentemente circunscrita a un partido determinado, porque sempre foi leal ás súas ideas, coherente consigo mesmo, exemplo máximo de dignidade, figura afable e non admitida moi ben en ningún lugar. Exiliado en París, alí morreu; sempre un "rojo español" para os franceses e un "franchute" para os españois. E o máis importante para nós: deixounos por escrito estas ideas e estas vivencias: "El largo viaje", "Autobiografía de Federico Sánchez", "Adiós, luz de verano"...e colaborou como guionista en "Z", "La confesión" de Costa Gavras ...
O ciclo inexorable da vida levóunolo. Adeus, Jorge,descansa en paz. Ola, Eva, benvida.

Sábato

“O oficio de vivir é tan complicado que leva moito tempo aprendelo, e cando un empeza a saber algo, tócalle morrer”; isto pensaba o escritor arxentino que nos deixou o pasado sábado aos 99 anos. Era un dos Grandes, así, con maiúsculas. Non o encasillaremos en ningures, porque el mesmo definía a súa postura como escritor co símil dun guerrilleiro; tan só podemos darlle as grazas polos valiosísimos regalos que nos fixo: "El túnel", "Abaddón el exterminador" e "Sobre héroes y tumbas" co sobrecolledor “Informe sobre ciegos”(por certo, témolos á vosa disposición na biblioteca). O mundo queda un pouco máis confuso sen el, como cando se marchan os seres extraordinariamente lúcidos e brillantes, pero quédannos as súas poderosísimas palabras. Descansa na paz que tanto che custou atopar, Sábato.

Saramago e Monsiváis

Monsiváis decidiu acompañar a Saramago na súa derradeira viaxe. Era pouco coñecido por aquí pero de extraordinaria popularidade no seu país México; moi combativo nas súas ideas progresistas, foi un incansable defensor da educación pública e a lectura.Escribiu unha chea de libros de todo tipo: ensaios, crónicas, contos... As súas obras son moi variadas, pero hai unha constante que o fai recoñecible: a ironía e un ácido sentido do humor. El tamén deixa un pouco máis de beleza e de alegría neste mundo

Saramago: "até a amanhá"

Onte deixounos sos o "noso" nobel de literatura José Saramago. Vivía en Lanzarote pero nacera nunha aldea do Portugal profundo e escribiu toda a súa obra en portugués. Era moi coñecido polo seu compromiso ideolóxico e a súa adhesión a causas case perdidas, pero o que a nós realmente nos importa son os seus libros; entre eles hai xoias como "Memorial de convento", "O ano da morte de Ricardo Reis", "O evanxelio segundo Xesucristo", "Ensaio sobre a cegueira"... Fíxonos viaxar por outras realidades, e estámoslle moi agradecidos. Algo del quedará sempre por aquí, aumentando a beleza e a bondade deste mundo



Se non queredes pasar o tempo a ler (xa sabemos o preguiceiros que sodes) aquí tedes un anaquiño da súa obra en audio e unha curtametraxe baseada nunha obra súa.