"Tengo más recuerdos que si viviera mil años"

Esta é unha frase que dixo Jorge Semprún e con toda a razón do mundo, pois foi unha desas testemuñas excepcionais que viviu os sucesos máis axitados do século pasado. Afiliado ao Partido Comunista e posteriormente expulsado del; preso no campo de concentración de Buchenwald; ministro de cultura de González...Tivo unha activísima vida política nunca permanentemente circunscrita a un partido determinado, porque sempre foi leal ás súas ideas, coherente consigo mesmo, exemplo máximo de dignidade, figura afable e non admitida moi ben en ningún lugar. Exiliado en París, alí morreu; sempre un "rojo español" para os franceses e un "franchute" para os españois. E o máis importante para nós: deixounos por escrito estas ideas e estas vivencias: "El largo viaje", "Autobiografía de Federico Sánchez", "Adiós, luz de verano"...e colaborou como guionista en "Z", "La confesión" de Costa Gavras ...
O ciclo inexorable da vida levóunolo. Adeus, Jorge,descansa en paz. Ola, Eva, benvida.